Во текот на последните години, низ повеќе градови, напуштени места се појавуваа огромни слики, на кои се претставени очите на девојка. Овие слики се дело на Eoin, уметник кој од сликање по дома се префрла на уличната уметност поради две причини; платното како материјал било прескапо за него и всушност ваквата уметност ја сметал за премногу рестриктивна.
„Она што ме движи е всушност мал зрак на светлина што понекогаш е толку далеку од мојот дофат.
Целта ми е да им овозможам на луѓето барем еден позитивен момент, што би се одразил во сон.“
