Многу одамна, еден човек кој премногу долго пешачеше покрај реката, одлучи да се наведне и да ја угаси жедта која му го гореше грлото неколку часа. Иако во недоумица дали водата од реката е доволно чиста, неговата жед беше доволно голема за да не си дозволи понатамошно размислување на темата. Додека пиеше од водата, човекот забележа скорпија која лебдеше на врвот од реката.
Во делот од секундата, човекот решава да ја спаси скорпијата од потонување, но таа му возвраќа во истата секунда со силен убод. Човекот сеуште се обидуваше да ја извади скорпијата надвор, но таа продолжи да му нанесува убоди…
Друг човек во близина испаничи откако ја согледа ситуацијата, извикувајќи помош и крици за човекот да престане да ја спасува скорпијата, дека е можно да навлезе отров во неговата рака и да умре!
Но, на тоа повредениот човек одговорил: „Природата на скорпијата е да делува со својот отров. Мојата природа е да помогнам на другите – зошто да се откажам од својата природа да сакам, помогнам и правам добро затоа што туѓата природа е се’ спротивно на мојата?“
