За писателот | Верче Карафилоска

Зборовите кои ја расплакуваат душата се зборови на сведоштвото. Писателот најдобро пишува кога пишува за знајното, за она кое му се вовира во омаените...

Потрошив илјада години

Чувај ми ја тишината како аманет од мене. Избледи ги сите слики што ги чував под коскиве , зошто еднаш ти ми рече: „наше...

Амберно сонце | Фросина Анѓелкоска

Ослепен од магливиот мрак на сопствениот ум, човек не знае да види амберно сонце. Можеби е суптилен премин од разум кон неизмерно малигно битисување,...

Лето во есенски лисја | Фросина Анѓелкоска

Сувост. Во воздухот. Во гранките. Во боите. Во утрата. Во ветрот. Сува сувост. Во влажната пареа од црното небитие што ми ги стоплува гласните жици на изгрејсонце. Во излитени метафори стокмени од...

Смрт на еден песимизам

Може ли некој да го покрие сјајот на сонцето, а претходно на својата дланка да ја прецрта вечната борба на доброто и злото, без...

Неговите стари валкани чизми

- Периоди се тоа... знаеше да каже и да ја наведне главата и да си ги погледне своите извалкани чизми и да се насмее....

Немој да ми с(т)удиш | Ива Китановска

Не, немој да ми судиш. Немој ни да се трудиш да ме разбереш. Не очекувај ништо од мене. Само така нема да те боли. Ама немој...

Јосип Коцев – Вчера и утре

Има денови кога смртно му се лутам на другиот јас, и од таа причина престанувам да си зборувам самиот со себе. Докторите тогаш ми ги запираат лекарствата, а телалот грми: се врати...

Славковите „Цветови“ | Ива Китановска

Повели, влези. Добро дојде во мојот скромен, изнајмен дом. (Се трудев да не делувам премногу љубопитна, а вистината беше дека немав премногу време да согледувам каде...

Ивона Дамеска – Ида | Мирис на јасмин

МИРИС НА ЈАСМИН Во собата темна, штом кандило одненадеж светна, на софата мала, се покажа силуета, од една девојка млада. Додека дождливата капка, шепотејќи тивко паѓаше од олуците и нежно...

Искри искрени

Имам едно прашање до Вас. Да, „Вас“ се однесува на секој оној кој ја отвори оваа статија - дали од љубопитност, дали од лицемерие или...

Човеку, пријателот е само сенка

Пријателот е сенка, сопствена сенка од која колку и да се обидуваш да побегнеш секогаш ќе ти биде поблиску зад петици. Понекогаш, лутајќи низ градина...