Денес, многумина се заинтересирани за нестандардни методи на влијанија врз психата и нервниот систем, а хромотерапијата е една од нив.
Хромотерапија (грчки: chroma (боја) + therapeia (нега, третман) е насока во психотерапијата, која се базира на ексклузивен метод на влијание на бојата врз човечката психа. Откако спроведоа низа студии, научниците успеаја да докажат дека боите имаат свои индивидуални карактеристики кои имаат корисен ефект врз нервниот систем, внатрешното работење на телото и човечката психа.
Хромотерапијата е особено успешна во борбата против зголемената анксиозност, депресија, подобрување на нивото на хормони и помага при решавање на многу други психолошки проблеми.
Хромотерапијата е техника насочена кон лекување на човечкото тело не само со боја, туку и со светлосни раствори (различни степени на осветлување). Главниот метод на хромотерапија е следниот: зрачењето со боја влијае на човекот и психотерапевтски стимулира или потиснува активност, со што го смирува нервниот систем и ја менува внатрешната состојба на пациентот.
Постојат четири главни методи на хромотерапија:
Луминисцентна хромотерапија – со овој пристап, зрак со бела светлина поминува низ разни филтри во боја. Овој метод ја ублажува фантомската болка, го намалува стресот и вознемиреноста и создава внатрешна хармонија.
Визуелизација или создавање бои на визуелно-моторички слики. Во оваа техника, на човек му се претставуваат одредени решенија во боја – во визуелно-моторички слики, се користи имагинацијата или сеќавањата на личноста.
Молекуларна терапија – во овој случај ефектот врз телото се прави преку маст, гел или некој друг лек со карактеристики на боја.
Терапија со вода – бањи или тушеви со светлосни ефекти не само што го мијат телото, туку и позитивно влијаат на психата, помагајќи во борбата против разни нервни состојби.
Хромотерапијата се базира на четири спектри на бои и секоја од нив има различен ефект врз луѓето:
Црвена
Го стимулира мозокот и нервниот систем – се користи како активатор. Исто така е индицирана за низок крвен притисок, астеничен замор, губење на силата, па дури и за анемија. Црвената боја не се препорачува за луѓе со висок крвен притисок, бидејќи нејзиниот агресивен ефект во овој случај може да ја влоши состојбата на пациентот.
Сина
Боја на интегритет и правила, смиреност, релаксација и самодоверба. Сината боја гради доверба и позитивен став, има корисен ефект врз комуникациските вештини и исто така е во состојба да ги реши проблемите поврзани со хиперактивноста во детството.
Жолта
Боја на среќа, развој на меморија и интелигенција. Таа е поврзана со сончевите зраци, а за сонцето се знае дека е природен антидепресив. Важно е да се запамети дека жолтата боја не треба да се користи прекумерно ако имате проблеми со спиењето и зголемена активност.
Зелена
Таа е боја на хармонија, раст и спокојство. Зелената е боја што му овозможува на човекот да се „издигне“ над своите проблеми и стресот и мирно да ги доведе своите мисли и чувства во ред. Покрај тоа, оваа боја дава и чувство на внатрешно задоволство без брзање и непотребна паника.
Меѓутоа, во хромотерапијата може да се користат и други нијанси, кои се добиваат како резултат на комбинација на основните бои:
Портокаловата е боја на креативност, која прави нестандарден пристап кон сè што човекот ќе допре.
Сината е боја на леснотија. На пример, ако се соочувате со тешко интервју, сината кошула ќе го намали стресот и ќе ви даде мир на умот.
Виолетовата е боја која влијае не само на нервниот систем, туку и на десната хемисфера на мозокот, која е одговорна за имагинативното размислување. Затоа виолетовата боја се смета за боја на креативност и нови идеи, а покрај тоа се поврзува и со мистицизам и магично размислување.
Важно е да се напомене дека не се важни само самите нијанси, туку и форматот на перцепција – на пример, мазната промена на бојата, наречена хромодинамика, ви овозможува да го наполните телото со потребната енергија и да ја координирате работата на централниот нервен систем.
Со сите очигледни придобивки од хромотерапијата, важно е да се запамети дека ова е само помошен метод на лекување и не може целосно да ги замени стандардните психотерапевтски техники и пракси.
