Како дете, научив многу поради начинот на кој растев. Немавме многу, но сепак бевме богати и само тоа беше важно. Моите родители и моите браќа – сите живеевме заедно со баба ми во нејзината кревка куќа изградена од старата голема гаража. Беше студено понекогаш, ветровито на моменти; но, ние секогаш можевме да сметаме на топлиот оброк од кујната на баба, направен со љубов за да ни ги згрее стомачињата и срцата. Истото се однесуваше и на мајка ми и татко ми. Баба ми, или Нана, како што ја викавме; имаше една стара визба, покрај која имаше 4 малечки градини со зеленчук и еден зелен палец на нејзината рака. Поради тоа, ние секогаш имавме преубава вечера, секоја вечер.
Нана не беше задоволна само со одгледувањето зеленчук. Сакаше да направи нешто добро за душата, така што имаше засадено цвеќиња низ целата куќа. Секогаш знаеше колку нега и љубов им е потребно на секоја саксија и градина посебно: одделуваше посебна количина на вода и вртење кон прозорецот, така што ниедна страна не остануваше заборавена или недоволно негувана. Јас дури се сеќавам дека еднаш ја слушнав Нана како се расправа, бркајќи една улична мачка што се доближи до една од нејзините саксии. Тоа беше прв и последен пат да ја чујам Нана како изговара нешто лошо.
За жал, јас не го наследив нејзиниот зелен палец, односно способноста за негување на нештата. Јас никогаш не сум одржувал зеленчукова градина ниту пак сум им посветувал доволно време на цвеќињата кои сум ги купувал. Но, Нана ме научи нешто друго: како да ја негувам душата. Јас го правам тоа секој ден, одново и одново. Јас му благодарам на Бог за храната на нашата трпеза и за цвеќината во нашата населба. Јас поминувам извесно време во молитва. Ја чувам убавината на светот во моето срце. Читам книги кои ме мотивираат и инспирираат. Јас ги обожавам моите домашни миленичиња. Се смеам често. Ги прегрнувам и ги ускреќувам моите ќерки и синот. Јас споделувам насмевка и приказни со сите. Им помагам на другите. Јас го садам семето на љубовта, радоста и добрината секаде каде што можам.
Сите може да го правиме истото. Можеби зелениот палец нема да се појави на некоја од Вашите дланки – но, со негување на Вашата душа, може да го негуваме овој свет со љубов и внимание.
Не само денес, туку секогаш.