Една мајка, сакајќи да го охрабри напредокот на својот син во областа на музиката, купи билети за настапот на големиот полски пијанист Ignace Paderewski. Кога двајцата пристигнале во салата, ги пронашле своите места во близина на предниот дел на концертната сцена и се нашле во позиција да бидат очи во очи со маестралниот уметник. За кратко, мајката пронашла пријател за да разговара, додека момчето трпеливо чекало…
Во осум часот, светлата врз публиката се затемниле, рефлекторите се насочиле кон сцената – кога во еден момент, публиката го забележала момчето како седнува на пијаното и започнува да ги интепретира нотите на “Twinkle, Twinkle Little Star”. Мајката, во неверување, вреснала во шок и срам, но пред да успее да стигне до сцената за да го земе синот назад, големиот пијанист се појавил на сцената и храбро се упатил кон пијаното.
Благородно му шепнал на момчето „немој да се откажуваш. Продолжи да твориш.“, додека со десната рака додаваше мелодија на песната преку клавијатурите, што доведе до прекрасна импровизација на детската песна. Заедно, стариот уметник и младиот почетник ја маѓепсаа публиката со својата комбинирана музика!
Во секој еден од човечките животи, се случува момент кога добиваме раце кои помагаат: некои ќе ги забележиме, некои не. Еднакво, секој еден од нас еднакво има безброј можности за да обезбеди раце кои помагаат на некој друг, каде што некаде би сакале да бидеме забележани, а некаде не. Малку од она што самите сме го постигнале е постигнато без учење или помош од другите, каде што несебично треба да ги пружиме нашите раце и да ги прифатиме туѓите во помош.
