Неретко, на секој еден од нас му причинува задоволство да се наврати во старите добри денови, старото и никогаш непрежалено детство кое од ден на ден се повеќе и повеќе недостасува во секојдневието од градација на зрелоста – задоволство кое се чува како скриено богатство, одликувајќи се со примеси на слатка меморија, безгрижност, безусловна љубов и забава, анимиран молк пред телевизорот.
Секој еден од нас се окарактеризира според цртаните филмови, притоа моделирајќи не во личности чија тежина на доблести преовладува наспроти мааните на терезијата наречена живот. За таа цел, овој пат Ве потсетуваме на најубавата Дизниева сцена поврзана со книги, библиотеката на францускиот принц кој е носител на абнормално проклетство…
На крајот на краиштата, кој не би и позавидел на Бел? :)
